Dozownik do kwasu dr Liebig - dyspenser, parownik do kwasu

Dozownik kwasu mrówkowego dr. Liebig
parownik

Parownik do kwasu mrówkowego
Parownik - dozownik do kwasu mrówkowego został opracowany i opatentowany przez niemieckiego naukowca dr. Gerharda Liebiga.
W zestawie:

• 1 szt. butelka, pojemność 200 ml 
• 4 szt. kartonowy knot
• 1 szt. płytka parownika

. W naszej bogatej ofercie znajdziesz poradniki jak radzić sobie z chorobami i szkodnikami pszczół. Zapraszamy na naszą stronę , sprawdź co jeszcze możemy Tobie zaproponować.

1. Konstrukcja
2. Sposób użytkowania
Knot należy położyć na płytce. Butelkę
z kwasem mrówkowym należy odwrócić
i postawić na płytce. Kwas kropla po kropli
wypływa z butelki poprzez zakraplacz i jest
absorbowany przez knot. Kwas mrówkowy powoli
paruje z mokrego knota rozprzestrzeniając się po
ulu. Stężenie kwasu w powietrzu wewnątrz ula
wzrasta powoli, ale stale. Kiedy knot jest w pełni
nasycony kwasem, stężenie kwasu ustala się na
określonym poziomie. Dzięki temu parownik
Liebiga pozwala na zastosowanie kwasu
mrówkowego w sposób maksymalnie przyjazny
dla pszczół.
3. Instrukcja użytkowania
3.1 Bezpieczne stosowanie kwasu
mrówkowego
Kwas mrówkowy jest silnie żrący. Należy się
z nim obchodzić w sposób szczególnie ostrożny. Zawsze należy zakładać okulary ochronne, rękawiczki kwasoodporne
i okrycie wierzchnie z długimi rękawami. W przypadku kontaktu ze skórą należy natychmiast spłukać miejsce na
skórze dużą ilością wody. Prosimy zawsze mieć wodę pod ręką! W przypadku kontaktu kwasu z oczami przemyć
natychmiast dużą ilością wody i skonsultować się niezwłocznie z lekarzem!
3.2 Wlewanie kwasu mrówkowego do butelki
Butelkę należy napełnić w przystosowanym do tego miejscu. W celu napełnienia zakraplacz musi zostać zdjęty z szyjki
butelki (na przykład przy pomocy małych, płaskich kombinerek). Potrzebna ilość 85%-owego roztworu kwasu
mrówkowego (por. Tabela 1) jest odmierzana za pomocą skali zaznaczonej na powierzchni butelki. Zakraplacz jest
następnie ponownie umieszczany na butelce. W celu transportu butelka musi zostać zabezpieczona od góry osłonką
zapobiegającą użyciu przez dzieci.
3.3 Dostosowanie powierzchni knota w celu regulacji tempa parowania
3.3.1 Standardowa powierzchnia knota
Możliwość zmiany powierzchni knota umożliwia uzyskanie pożądanego tempa parowania w celu dostosowania się do
różnych czynników (temperatura w ulu, rodzaj i rozmiar ula, temperatura zewnętrzna, nasłonecznienie). Powierzchnia
standardowa knota powinna służyć tu jako punkt odniesienia (por. tabela na ostatniej stronie). Powierzchnię knota
można zmniejszyć w prosty sposób poprzez naderwanie wzdłuż perforacji.
3.3.2 Dostosowywanie powierzchni knota w trakcie stosowania
Zaleca się notować tempo parowania w pierwszych dniach stosowania i zgodnie z obserwacjami stosować się do
wskazań odnośnie parowania zawartych w Tabeli 1. (ostatnia kolumna)
• Natychmiast po włożeniu parownika Liebiga do ula poziom kwasu w butelce zaczyna spadać w dość szybkim tempie.
W związku z tym w celu kontroli tempa parowania początkowy poziom należy odczytać i zapisać dopiero po
upłynięciu 1 godziny.
• Bardzo istotnym jest, aby w swojej decyzji uwzględnić prognozę pogody na kolejne dni.
Jeśli tempo parowania jest zbyt wysokie: zmniejsz powierzchnię nadrywając knot wzdłuż perforacji. Uwaga: Jeśli
knot jest już nasączony kwasem mrówkowym, należy bezwzględnie stosować się do zasad bezpieczeństwa opisanych
w rozdziale 3.1. Jeśli tempo parowania jest zbyt niskie: Powiększ knot dokładając oderwane fragmenty. Dokładane
fragmenty knota powinny lekko pokrywać się z częścią knota, która jest już wilgotna od kwasu mrówkowego.
Tabela 1: dawkowanie 85%-ego kwasu mrówkowego przy 1. i 2. Stosowaniu oraz dzienne tempo parowania w ml
Rodzaj
ula
Ilość 85% kwasu mrówkowego Zalecane tempo parowania
na ul na dzień
Stosowanie (lipiec/sierpień) Stosowanie (wrzesień)
Jednokorpusowy (10 ramek) 50ml 100 ml 10-15 ml
Dwukorpusowy (20 ramek) 100 ml 200ml 20-30 ml
Dadanta 100 ml 100ml 15-20 ml
Zabudowa ciepła 50ml 200ml 10-15 ml
Z przyczyn technicznych, wytłoczona na butelce skala, może wykazywać odchylenia o +/- 10 ml.
Ta niewielka niedokładności nie ma wpływu na sukces w stosowaniu parownika.
3.4 Proces stosowania parownika
Uwaga: ule powinny stać na możliwie równym podłożu. W przeciwnym wypadku zachodzi ryzyko, że kwas ścieknie
z płytki podstawnej do wnętrza ula. Przy wysokiej temperaturze lub przy użyciu zimnego kwasu mrówkowego
w butelce może powstać nadciśnienie i doprowadzić do wycieku kwasu mrówkowego do ula. W związku z tym należy
stosować wyłącznie kwas mrówkowy o temperaturze otoczenia. Stosowanie parownika najlepiej zacząć we
wczesnych godzinach porannych lub w okresie umiarkowanie ciepłej pogody, ale nie w gorącym okresie letnim.
1. W celu zapewnienia wystarczającej ilości miejsca na parownik, można dostawić pustą nadstawkę.
2. Zamknij przegrody. Upewnij się, że ul i daszek są domknięte.
3. W razie potrzeby zmniejsz knot, odrywając odpowiednią powierzchnię.
4. Zamocuj odpowiednio naderwany knot na klipsach na płytce.
(Uwaga: użyj tylko jednego knota.)
5. Umieść płytkę z knotami możliwie centralnie na ramkach.Knot powinien pokrywać się z możliwie dużą ilością
ramek.
6. Zamocuj zaopatrzoną w zakraplacz butelkę z kwasem mrówkowym szyjką do dołu na klipsach na płytce. W celu
zwiększenia stabilności butelki na płytce, między butelką a klipsami można położyć kawałek papieru (ok. 3 cm).
7. Zamknij ul. Wylotek pozostaje normalnie otwarty.
8. Notuj dzienne tempo parowania (por. Wskazówki w tabeli 1,ostatnia kolumna).
9. Kiedy kwas mrówkowy w butelce się skończy (zwykle po 1-2 tygodniach), usuń parownik Liebiga.
4. Koncepcja stosowania
4.1 Okres stosowania
Parownik Liebiga należy stosować wyłącznie po okresie głównego pożytku późnym latem. Dwukrotne zastosowanie
jest z reguły wystarczające:
• Pierwsze zastosowanie trwa 3-5 dni; przed dokarmianiem (środek lipca-środek sierpnia).
• Drugie zastosowanie trwa 1-2 tygodnie; po dokarmianiu (wrzesień).
4.2
Zimowe stosowanie kwasu szczawiowego poza okresem czerwienia można pominąć jedynie w przypadku, jeśli liczba
znajdowanych w ulu
martwych roztoczy w środku listopada wynosi średnio poniżej jednego roztocza na dzień. Jeśli w następnym roku
czerw będzie wycięty albo
odkładane są nukleusy, jedynie roje ze średnią osypu roztoczy większą niż 1 na dzień, muszą przejść dodatkową
kurację. Metody stosowania kwasu szczawiowego opisane są na stronie 11.
5. Możliwe efekty uboczne
Parownik Liebiega okazał się narzędziem przyjaznym dla pszczół zarówno w 1- i 2-korpusowych ulach Zandera, jak
i przy zabudowie ciepłej. Młody i dojrzały rój są szczególnie wrażliwe na działanie kwasu mrówkowego i w związku
z tym praktycznie zawsze należy liczyć się z utratą części roju. Badania wykazały jednak, że straty te nie mają wpływu
na późniejszy rozwój rodziny pszczelej. Utracie matki pszczelej można zapobiec poprzez nie przekraczanie zalecanego
tempa parowania.
Stosowanie kwasu szczawiowego
Stosowanie kwasu szczawiowego to skuteczna i trwała metoda zwalczania roztoczy varroa w rojach bez czerwiu
(listopad-grudzień). Metoda ta jest także dobrze znoszona przez pszczoły.
Waporyzacja kwasu szczawiowego
Przy temperaturze zewnętrznej co najmniej 4°C, 1–2 g dwuwodnika kwasu szczawiowego jest rozpylany przez wejście
do ula za pomącą waporyzatora VARROX®. Środki bezpieczeństwa: rękawiczki gumowe,maska ochronna (typ EN 149:
2001 FFP3). Wkraplanie kwasu szczawiowego oxalic acid Przy temperaturze zewnętrznej co najmniej 3°C, 5ml
letniego roztworu kwasu szczawiowego z syropem (temp. około 25°C) jest wkraplane bezpośrednio na pszczoły.
Ilość na ul:
30ml słaba rodzina
40ml średnia rodzina
50ml mocna rodzina
Rozpylanie kwasu szczawiowego
Przy temperaturze zewnętrznej co najmniej 8°C, 3–4 ml 2.1%-ego roztworu kwasu szczawiowego jest rozpylana na
powierzchnię plastra z pszczołami. Sid
Środki bezpieczeństwa: Rękawiczki ochronne, maska ochronna (typ EN149: 2001 FFP2).