"Pszczoły i las" (Józef Banaszak)

Kiedyś pszczoły żyły w lesie, a las nie mógł istnieć bez tych maleńkich owadów. Związek ten trwał miliony lat i wydawało się, że nic i nigdy nie może go zakłócić albo zniszczyć. Pewnego dnia przyszedł człowiek i powalił toporem pierwsze drzewo, a potem, ośmielony swoją pychą, trzebił leśne ostępy bez umiaru i litości. Na swojej drodze spotykał leśne barcie, więc pustoszył je z miodu i wosku, a większego bogactwa nie znał, bo go nigdzie nie było. Wreszcie, gdy padały ostatnie puszczańskie dęby i sosny, człowiek postanowił zabrać pszczoły z leśnych dzieni i uwięził je obok swoich domostw w skrzyniach, które od tej chwili zaczął nazywać ulami. Tak zakończyła się historia tej niepowtarzalnej, pierwotnej więzi, która od zarania łączyła dwa wielkie zjawiska boskiego stworzenia: pszczoły i las.